به گزارش همشهری آنلاین، جمعی از دانشجویان دانشگاه‌های قم و فعالان رسانه‌ای شامگاه چهارشنبه 25 دی ماه در آستانه 23 ربیع‌الاول سالروز ورود حضرت معصومه (س) به شهر مقدس قم، با پوشیدن لباس خادمی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، توانستند جزو معدود افرادی قرار گیرند که در عمرشان شاید فقط برای یک بار بتوانند در آئین غبارروبی ضریح مطهر حضرت معصومه (س) شرکت کنند.
حجت‌الاسلام والمسلمین فتح الله زاده رئیس اداره خدمات فرهنگی آستان مقدس حضرت معصومه (س) درباره جزئیات برگزاری آئین غبارروبی این آستان مقدس گفت: غبارروبی ماهانه داخل ضریح توسط مراجع و علما و مهمانان ویژه از سطح کشور صورت می‌گیرد و البته هر هفته یک بار در روزهای چهارشنبه نیز مراسم غبارروبی نمادین برگزار می شود. بر اساس درخواست تشکل‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد، دانشگاه‌ها و ... جدولی برای برگزاری این مراسم تنظیم می‌شود و البته در هر کدام از این مراسم خانواده‌های شهدا هم حضور پیدا می‌کنند.
آنها که برای غبار روبی آمده‌اند وقتی می‌خواهند برای ساعاتی لباس خادمی این آستان مقدس را بر تن کنند مسئولیتی دیگر بر خود می‌بینند. هم فضا سنگین است و هم خادمان احساس سبکی می‌کنند چون دارند خود را رها می‌کنند و می‌سپارند به فضایی که قرار است صد درصد برای دل باشد. شاید در این فکر فرو می‌روند که مگر چه کرده‌اند که اکنون حتی برای ساعاتی این توفیق نصیب‌شان شده است و وقتی خود را در لباس‌های سبز فیروزه‌ای می‌یابند، همین حس افتخار خادمی حضرت، آنها را رقیق می‌کند.
هنوز خبری از مداحی نیست اما اشک‌هاست که سیمای تشنه و منتظرشان را آبیاری می‌کند. یکی از آنها در پاسخ به اینکه مراسم چه زمانی شروع می‌شود، می‌گوید: «مراسم شروع شده است، از لحظه‌ای که برای آمدن به اینجا نیت کرده‌ام، مراسم برایم شروع شده است.»
چه حالی دارند آنها؛ از دیگری می‌پرسم با حاجت به این آئین پا گذاشته‌ای؟ او می‌گوید، «نه»! از حس و حالش می‌پرسم که پاسخ می‌شنوم، «برای خادمی آمده‌ام». اما هستند دانشجویانی که علاوه بر خادمی، حاجت هم دارند. یک دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی قم اظهار می‌دارد که «سه روز از درگذشت پدر بزرگم می‌گذرد و دو ساعت از بازگشتم به قم می‌گذشت که از سوی یکی از دوستان برای شرکت در این آئین ویژه دعوت شدم». او آرامش روح پدر بزرگ را از حضرت فاطمه معصومه (س) طلب می‌کند.
بعد از لباس‌های سبز آقایان و شال‌های سبز خانم‌ها، آنچه ویژگی مشترک غبار روبان این آستان مقدس است، وقار در راه رفتن و واگویه نمودن اشعار در مدح و ثنای حضرت معصومه (س) است و یاد مادرشان. نمی‌شود در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) بود و یاد بانوی مدینه، حضرت فاطمه زهرا (س) نکرد. مداح مراسم هم در همین سو می‌گوید و قلب‌ها را با خود از قم به مدینه و از مدینه به قم می‌برد.
اطراف ضریح قرق شده و فقط خادمان سبز پوش حضرت معصومه (س) در آن فضا راه پیدا می‌کنند. با دم و نوایی متین اشعاری درباره حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها خوانده می‌شود. در قسمت مسجد طباطبایی با پارچه‌های سبز رنگ فضایی مانند برنامه‌های خطبه‌خوانی آماده شده و جمع در آن فضا با احترام به زیارت و عزاداری حضرت می‌پردازد. با تلاوت قرآن، سخنرانی و مداحی و کشیدن دستمال روی در و دیوار حرم و ضریح مطهر حضرت معصومه (س) مراسم به پیش می‌رود.
اما در پایان مراسم در حالی که دیگر باید لباس سبز را از تن درآوری، از حضرتی که دیگر یک دستمال یادگاری آغشته به غبار حرم و مضجع مطهرش داری می‌خواهی که آنقدر قدرتت دهد که نه تنها در ظاهر بلکه در عمل همیشه خادمش بمانی. وقتی دستمال یادگاری را می‌نگری، با خود می‌گویی ما که نتوانستیم غباری از حرمت برگیریم، اما آمدیم که غبار از دل ما بروبی و برویم. السلام علیک یا فاطمه معصومه (س) ...
